II SA/Bk 130/18 – wyrok WSA Białystok z dnia 17-05-2018
1. Kluczowe dla
zaliczenia małoletniego dziecka do obydwu rodzin rozwiedzionych rodziców i
uzyskiwania przez oboje rodziców prawa do części świadczenia wychowawczego jest
sprawowanie przez tychże rodziców opieki w formie opieki naprzemiennej (w
porównywalnych i powtarzających się okresach).
2. W obecnym stanie prawnym (tj. po 29 sierpnia 2015 r.) sąd – gdy nie zachodzi taka potrzeba i gdy rodzice współpracują ze sobą w wychowywaniu małoletnich dzieci oraz gdy złożą stosowny wniosek – może nie wkraczać w sferę dokładnego regulowania relacji pomiędzy rozwiedzionymi rodzicami w kwestiach dotyczących sprawowania opieki na dzieckiem (dziećmi), poza orzeczeniem o pozostawieniu władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom. Przed dniem 29 sierpnia 2015 r. sąd miał obowiązek orzec w wyroku rozwodowym o kontaktach z dzieckiem. Nie oznaczało to jednakże, że w takim przypadku nie może dojść faktycznie do wykonywania opieki naprzemiennej pomiędzy rodzicami, którzy w taki sposób układali wzajemne stosunki związane z opieką nad dzieckiem (dziećmi), że dzieci naprzemiennie pozostają pod ich wyłączną pieczą. Zobowiązywanie rodzica, przy przedstawionej treści wyroku rozwodowego, a zwłaszcza jego uzasadnieniu, do wystąpienia do sądu powszechnego o ustalenie opieki naprzemiennej tylko dlatego, że w wyroku rozwodowym sprzed 29 sierpnia 2015 r. nie orzeczono wprost opieki naprzemiennej, byłoby nadmiernym formalizmem. Stanowiłoby również rodzaj zaskoczenia obywatela nowymi regulacjami prawnymi. A takie sytuacje nie powinny mieć miejsca w demokratycznym państwie prawa.