Zgodnie z artykułem 611 § 2 KRO orzeczenie separacji nie jest dopuszczalne pomimo istnienia zupełnego rozkładu pożycia jeżeli wskutek separacji miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo z innych względów orzeczenie separacji byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Negatywne przesłanki są więc w tym zakresie tożsame z negatywnymi przesłankami rozwodu. Należy jednak zwrócić uwagę, że w przepisach dotyczących separacji nie ma mowy (jak ma to miejsce w wypadku rozwodu) o tzw. zasadzie rekryminacji. W przeciwieństwie do rozwodu przesłanką wyłączającą orzeczenie separacji nie jest bowiem wystąpienie z żądaniem przez małżonka wyłącznie winnego rozkładu pożycia. Z żądaniem orzeczenia separacji może wystąpić więc także i ten małżonek, który jest wyłącznie winny powstania zupełnego rozkładu pożycia, a brak zgody drugiego z małżonków nie stanowi o niedopuszczalności orzeczenia separacji. Sąd w takim wypadku powinien jednak rozważyć przyczyny, dla których małżonek stanowczo oświadcza, że nie wyraża zgody na separację, pomimo iż jego współmałżonek z takim żądaniem wystąpił. Brak zgody może bowiem świadczyć o istnieniu przesłanki sprzeczności orzeczenia separacji z zasadami współżycia społecznego, bądź może np. wskazywać na to, że nie ma jeszcze jednak zupełnego rozkładu pożycia.
Przesłanki orzeczenia separacji